Araw ng Kagitingan, Huwag Kalimutan

Mga pinapahirapang Pilipino

Ika-9 ng Abril 2011, maraming mag-aaral ang nagdodota, gumagala o kaya naman ay nagpapahinga dahil bakasyon na. Sa kabilang dako, ang mga nanay at tatay ay nasa tahanan sapagkat walang pasok habang ang iba naman ay sinamantala ang double pay ngayong araw. Ika-9 ng Abril 2011, isang ordinaryong mainit na sabado. 69 na taon ang nakararaan, ang araw na ito ay malayo sa ordinaryo.

History 101. Noong 1942, sa kasagsagan ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, naharap ang mga sundalong Pinoy at Amerikano na bumubuo sa United States Army Forces in the Far East (USAFFE) sa matinding sagupaan laban sa mga Hapon. Di-hamak na mas makabago at mas marami ang armas ng mga Hapon kaysa sa USAFFE. Mas marami rin ang                                                                                                                             suplay ng pagkain at iba pang kagamitan ng mga Hapon.

Gen. Douglas McArthur

 Matapos ang maraming buwan ay unti-unting nauubos ang mga bala at suplay ng USAFFE. Hindi naman dumating ang inaasahan nilang tulong mula sa Estados Unidos sapagkat ipinatupad ng Estados Unidos ang Europe First Policy kung saan uunahin muna nila ang labanan sa Europa bago pagtuunan ng pansin ang labanan sa Pasipiko. Tanging ang pangako na lamang ni McArthur na “I shall return” ang pinanghahawakan ng mga sundalo. Sa ganitong kaayusan, bagama’t ginawa ang lahat, ay unti-unting natalo ang USAFFE sa mga Hapon.

 Noong ika-9 na Abril, 1942, matapos ang mahabang labanan ay isinuko ni Major General Edward King ang Bataan  sa kamay ng mga Hapon kahit na ito ay labag sa kagustuhan nina Gen. Douglas McArthur at ni Gen. Jonathan Wainwright. Ang pagsuko ni Edward King sa libo-libong sundalo ng USAFFE sa Bataan ang naghudyat ng pagbagsak ng Bataan. 27 araw matapos bumagsak ang Bataan ay bumagsak naman ang isla ng Corregidor. Matapos nito ay naganap ang malagim na Death March kung saan libo-libong sundalong USAFFE ang naglakad putungo sa kanilang kamatayan.

Ang Death March

Tinawag na Araw ng Kagitingan (Day of Valour) ang ika-9 ng Abril, 1942 sapagkat dito naganap ang huling organisadong paglaban ng mga sundalong USAFFE sa Bataan. Bagama’t napilitang sumuko sa mga Hapon ay di maikakailang naipamalas ng mga USAFFE ang kanilang kagitingan.  Bilang pag-alala sa kagitingan ng mga nakipaglaban sa mga Hapon ay itinayo ang Dambana ng Kagitingan sa Mt. Samat, Bataan.

Napakahalaga sa kasaysayan ang pagbagsak ng Bataan sapagkat dahil sa ginawang pakikipaglaban ng USAFFE ay naantala ang planong pananakop ng mga Hapon sa iba pang bansa sa Asya at Pasipiko. Kung bumagsak kaagad ang Bataan ay malamang na mas napabilis at mas napalawak ang pananakop ng mga Hapon. Nagbigay din ito ng sapat na panahon sa Allies para makapaghanda sa mga sumunod na labanan tulad ng  Battle of the Coral Sea and the Battle of Midway. Higit sa lahat, pinatunayan ng mga Pinoy na hindi sila basta-basta sumusuko sa kalaban. Hindi lingid sa ating kaalaman na ang Pilipinas ang kahuli-hulihang bansa sa ating rehiyon na sumuko sa bansang Hapon.

Dambana ng Kagitingan, Mt. Samat, Bataan

Ngayon ay alam na natin kung ano, para saan at gaano kahalaga ang Araw ng Kagitingan. Hindi lamang ito isang ordinaryong Sabado o holiday na walang pasok. Ito ay ang araw na ginugunita natin ang kagitingan ng ating mga kababayan na nakipaglaban noong Ikalawang Digmaang Daigdig.

Hindi dapat nating hayaang makalimutan ang Araw ng Kagitingan. Kaya naman bukod sa pagpapaghinga o pamamasyal ngayong araw, dapat ay gamitin natin ang araw na ito upang sariwain at gunitain ang kagitingan ng mga kababayan natin. Isang paraan lamang ang pagbabasa ng lathalain na ito upang sariwain at gunitain ang naganap sa Bataan 69 na taon na ang nakararaan.